گایینی, ابوالفضل. (1397). بررسی و تبیین انسان سازمانی با تاکید بر آراء حکمت متعالیه در علمالنفس. حوزه و دانشگاه
روش شناسی علوم انسانی, 24(95), 105-127. doi: 10.30471/mssh.2018.1490
ابوالفضل گایینی. "بررسی و تبیین انسان سازمانی با تاکید بر آراء حکمت متعالیه در علمالنفس". حوزه و دانشگاه
روش شناسی علوم انسانی, 24, 95, 1397, 105-127. doi: 10.30471/mssh.2018.1490
گایینی, ابوالفضل. (1397). 'بررسی و تبیین انسان سازمانی با تاکید بر آراء حکمت متعالیه در علمالنفس', حوزه و دانشگاه
روش شناسی علوم انسانی, 24(95), pp. 105-127. doi: 10.30471/mssh.2018.1490
گایینی, ابوالفضل. بررسی و تبیین انسان سازمانی با تاکید بر آراء حکمت متعالیه در علمالنفس. حوزه و دانشگاه
روش شناسی علوم انسانی, 1397; 24(95): 105-127. doi: 10.30471/mssh.2018.1490
بررسی و تبیین انسان سازمانی با تاکید بر آراء حکمت متعالیه در علمالنفس
هدف این مقاله بررسی، تبیین و ارائه الگویی از انسانشناسی تئوری سازمان با تاکید بر آرای علمالنفس حکمت متعالیه است. انسانشناسی فلسفی یکی از مبانی مهم در تاثیرگذاری بر دانش سازمان و مدیریت تلقی میشود. یکی از مبانی مهم در کشف و بیان چیستی انسان، علمالنفس حکمت متعالیه است. بنابراین، اهمیت پرداختن به آن از منظر حکمت متعالیه بهعنوان یکی از بدیلهای فلسفی ضروری است. با توجه به پیشینه تحقیق، خلأ چنین بررسی و تبیینی وجود دارد. از نگاه ملاصدرا سازمان وجودی اعتباری دارد و جایگاه انسان در سازمان، اعتباری است. انسان در ضمن ایفای نقش اعتباری خود در سازمان، با تمام هویت انفسی بالقوه از جمادی، نباتی، حیوانی، انسانی و الهی حضور دارد. انسان از طریق طراحی و ساخت سازمان متناسب با ویژگیهای سیر انفسی از جمادی، نباتی، حیوانی، انسانی و الهی به سازمان شیئیت میبخشد. انسان سازمانی، ارادهگرا و مضطر است. این نگاه در مقایسه با دیگر رویکردهای فلسفی به انسان در تئوری سازمان افزون بر جامع و شامل بودن آن، امتیاز توسعهدهندگی تا انسان عرفانی/ معنوی و به تبع آن سازمان عرفانی/ معنوی را دارد
______ (1375)، رحیق مختوم، بخش چهارم از جلد اول، قم: اسراء.
______ (1392)، نفس و بدن در متون دینی، ج 1، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
______ (1378)، معرفتشناسی در قرآن، قم: اسراء.
حسنزاده آملی، حسن (1387) ، انسان و قرآن، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
______ (1385)، سرح العیون فی شرح العیون، تهران: امیرکبیر.
______ (1379)، خیر الاثر در رد جبر و قدر، قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
خاتمی، محمود (1378)، روانشناسی فلسفی، ترجمه یاسر پوراسماعیل، تهران: علم.
داماد، محمدباقر، حسینی (بیتا)، جذوات، طبع هند.
دانایی فرد، حسن (1378)، «ارتقای دانش سازمانی (تحلیل بازاندیشی فراتئوریک در تئوری سازمان و مدیریت)»، روششناسی علوم انسانی، ش55، ص84-59.
دراکر، پیتر (1374)، جامعه پس از سرمایهداری، ترجمه محمد طلوع، تهران: موسسه خدمات فرهنگی رسا.
رجبی، محمود (1382)، انسانشناسی، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
رضازاده جودی، محمّدکاظم )1384(، انسان از دیدگاه ملاصدرا و کی یرکگارد، پایاننامه دکتری، دانشگاه تهران.
سبزواری، هادی (1365)، تعلیقات بر غررالفرائد، قم: انتشارات جامعه مدرسین.
سبزواری، ملاهادی (1382)، شرح منظومه، منطق و حکمت، قم: مصطفوی.
سرودلیر، عظیم (1389)، فرهنگ اصطلاحات عرفان و فلسفه اسلامی، مشهد: مرندیز.
شریعتمداری، علی(1366)، فلسفه تعلیم و تربیت، ناشر: سقفی
طباطبایی، محمد حسین(1416ق)، نهایه الحکمه، ناشر: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، دفتر انتشارات اسلامی
عبودیت ، عبدالرسول (1391)، درآمدی به نظام حکمت صدرایی، ج 3، انسانشناسی، تهران: مرکز تحقیق و توسعه علوم انسانی و موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
علیزاده، بیوک (1378)، ماهیت حکمت متعالیه و تمایز آن از مکاتب فلسفی دیگر: رساله فی اتحاد العاقل و المعقول، زیر نظر محمد خامنهای، تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.