گایینی, ابوالفضل. (1397). بررسی و تبیین انسان سازمانی با تاکید بر آراء حکمت متعالیه در علم‌النفس. حوزه و دانشگاه
روش شناسی علوم انسانی, 24(95), 105-127. doi: 10.30471/mssh.2018.1490
ابوالفضل گایینی. "بررسی و تبیین انسان سازمانی با تاکید بر آراء حکمت متعالیه در علم‌النفس". حوزه و دانشگاه
روش شناسی علوم انسانی, 24, 95, 1397, 105-127. doi: 10.30471/mssh.2018.1490
گایینی, ابوالفضل. (1397). 'بررسی و تبیین انسان سازمانی با تاکید بر آراء حکمت متعالیه در علم‌النفس', حوزه و دانشگاه
روش شناسی علوم انسانی, 24(95), pp. 105-127. doi: 10.30471/mssh.2018.1490
گایینی, ابوالفضل. بررسی و تبیین انسان سازمانی با تاکید بر آراء حکمت متعالیه در علم‌النفس. حوزه و دانشگاه
روش شناسی علوم انسانی, 1397; 24(95): 105-127. doi: 10.30471/mssh.2018.1490
بررسی و تبیین انسان سازمانی با تاکید بر آراء حکمت متعالیه در علم‌النفس
هدف این مقاله بررسی، تبیین و ارائه الگویی از انسان‌شناسی تئوری سازمان با تاکید بر آرای علم‌النفس حکمت متعالیه است. انسان‌شناسی فلسفی یکی از مبانی مهم در تاثیرگذاری بر دانش سازمان و مدیریت تلقی می‌شود. یکی از مبانی مهم در کشف و بیان چیستی انسان، علم‌النفس حکمت متعالیه است. بنابراین، اهمیت پرداختن به آن از منظر حکمت متعالیه به‌عنوان یکی از بدیل‌های فلسفی ضروری است. با توجه به پیشینه تحقیق، خلأ چنین بررسی و تبیینی وجود دارد.
از نگاه ملاصدرا سازمان وجودی اعتباری دارد و جایگاه انسان در سازمان، اعتباری است. انسان در ضمن ایفای نقش اعتباری خود در سازمان، با تمام هویت انفسی بالقوه از جمادی، نباتی، حیوانی، انسانی و الهی حضور دارد. انسان از طریق طراحی و ساخت سازمان متناسب با ویژگی‌های سیر انفسی از جمادی، نباتی، حیوانی، انسانی و الهی به سازمان شیئیت می‌بخشد. انسان سازمانی، اراده‌گرا و مضطر است.
این نگاه در مقایسه با دیگر رویکردهای فلسفی به انسان در تئوری سازمان افزون بر جامع و شامل بودن آن، امتیاز توسعه‌دهندگی تا انسان عرفانی/ معنوی و به تبع آن سازمان عرفانی/ معنوی را دارد
ابتدای صفحه