شناخت هویت امور پیچیده اولین قدم برای ساخت و مطالعه علوم پیچیده است. در هر دوی علوم طبیعی و اجتماعی عموماً از عناصر گوناگونی برای معرفی امور پیچیده نام برده می‌شود. طبق یکی از رایج‌ترین نظریات، عناصر «نوخاستگی»، «کل‌گرایی» و «تکاملی بودن» به عنوان سه عنصر برای هستی شناسی سیستم‌های پیچیده معرفی می‌شود. این در حالی است که کل‌گرایی و تکاملی بودن را می‌توان با تبیین و تحلیل‌های فلسفی داخل در عنصر نوخاستگی تصویر کرد. این فرایند از طریق توضیح و تفکیک ویژگی‌های نوخاسته از یک سو و تبیین کل‌گرایی و تکاملی بودن به عنوان نظریاتی بر آمده از مبنای فلسفی نوخاسته‌گرایی، از سوی دیگر میسر می‌شود. در این صورت کل‌گرایی و تکاملی بودن، عناصری هستی‌شناختی نبوده بلکه نظریاتی هستند که بر اساس نوخاسته‌گرایی قابل طرح هستند.
)