موضوع این مقاله پاسخ‌گویی به این سؤال اساسی است که چرا جامعة روانشناسی و تعلیم و تربیت ایران به اندیشه‌های نو در روش‌شناسی تحقیق نیاز دارد. برای پاسخ به این سؤال، نویسنده از برخی نتایج پژوهش خود در مورد بررسی «روش‌شناسی پژوهش در روانشناسی و علوم تربیتی در ایران»، با هدف آزمون چندین فرضیه از جمله این که «متون و منابعی که در کلاس‌های درسی دانشگاهی روش تحقیق در روانشناسی و علوم تربیتی مورد استفاده قرار می‌گیرند، عموما بر بنیادهای نظری فلسفة تحصّلی و پساتحصّلی استوارند» و «جامعة روانشناسی و تعلیم و تربیت ایران به این مسأله توجه جدّی ندارد که دانش روانشناسی و علوم تربیتی نیازمند نگرشی نو به مبانی فلسفة علم و بهره‌گیری کافی از روش‌های کیفی و ترکیبی و نوآوری در روش‌شناسی پژوهشی است» و... بهره گرفته و به نتایجی رسیده که خلاصه آن در این مقاله مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
)