همه پرسى و شوراى نگهبان

نویسنده

عضو هیأت علمى دانشگاه امام صادق(ع)

چکیده

یکى از راه هاى شناخته شده در نظام هاى مختلف حقوقى براى دریافت مستقیم آراى عمومى است که در قانون اساسى جمهورى اسلامى ایران و نیز در فضاى سیاسى کشور مورد توجه واقع شده است. براى پاسخ به این سؤال که «آیا موضوع همه پرسى هم باید از نظر مغایرت با موازین اسلامى و اصول قانون اساسى مورد بررسى شوراى نگهبان قرار بگیرد یا نیازى به این کار نیست»، ناچار به آشنایى با تعریف، اهداف و گونه هاى مختلف همه پرسى هستیم.
مقاله ى حاضر به همین منظور و در دو گفتار ارائه شده است. در گفتار نخست، به تعیین محل بحث مى پردازد و به این نتیجه مى رسد که محل اختلاف، همه پرسىِ موضوع اصل 59 قانون اساسى است.
سپس در گفتار دوم، نگارنده به این نتیجه ى قطعى مى رسد که درخواست همه پرسى بر مبناى اصل 59، خود یک «مصوبه»ى مجلس است و بنابراین، باید همه ى مراحل قانونى دیگر مصوبات را طى کند و برخلاف برخى گفته ها، باید توسط همه ى اعضاى شوراى نگهبان انجام شود و به فقها و جنبه هاى شرعى اختصاص ندارد.

کلیدواژه‌ها