Possibility of applying ijtihad method in humanities (Case study: Leadership in Islamic management)

Document Type : علمی - پژوهشی

Author

Scientific memberships of the seminary and university research institute

Abstract

In order to enable the application of the ijtihad method in the humanities, this article explores the leadership style in Islamic management, using Islamic teachings and based on ijtihad analysis.
Findings of this study show that ijtihad method is a combined method that is related to the combined knowledge of management from the branches of humanities and the method of Islamic leadership as one of the subjects of humanities in the field of ijtihad method can be analyzed. Considering the ijtihad method in Islamic teachings, there are two categories of propositions, in both of which there is a part of Quranic propositions and a part of narrative propositions.
Some of the first category statements directly depict the ruler or leader's relationship with followers and how they interact with them; However, some of these statements are general speeches that can be applied to the style of absolute softness; Therefore, it can be said that this category of propositions implies softness and absolute friendliness, and the second category of Qur'anic and narrative propositions emphasizes the mixing of softness with intensity of action; According to these two categories of propositions, according to the principles of jurisprudence and jurisprudence in the ijtihad method, it is possible to be in the position of a combination of propositions wherever a group of propositions (arguments) imply an absolute subject, at the same time a group Other propositions imply the same subject, carried absolute propositions to the constraint; What is more, according to the rule of "the plural is important, the first possibility of my plan", the arguments that are absolute can be carried on, so it can be inferred that in the leadership style, both flexibility and intensity of action are necessary; Hence, the result of ijtihad analysis is that leadership in Islamic management is a mixture of "maximum flexibility and minimum intensity."

Keywords

References

  1. قرآن کریم

    *‎ نهج‎البلاغه

    1. آمدی، عبدالواحد (1337)، غررالحکم و دررالکلم، تهران: نشر محمدعلی انصاری قمی.

    2. ابن‎فارس ،احمدبن‎فارس بن‎ذکریا (1410ق)، معجم مقاییس‎اللغه، بیروت: الدارالاسلامیه.

    3. اعرافی، علیرضا (1385)، روش‎شناسی علوم انسانی، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

    4. بلاذری، احمد ابن‎یحیی (2000)، انساب‎الاشراف، دمشق: دارالیقظه العربیه.

    5. بستان، حسین (1392)، نظریه‎سازی دینی در علوم اجتماعی با تطبیق بر جامعه‎شناسی خانواده، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

    6. پیروز، علی‎آقا؛ عباس شفیعی، ابوطالب خدمتی و سیدمحمود بهشتی‎نژاد (1398)، مدیریت در اسلام، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

    7. ثقفی، ابراهیم‌بن‎محمد (بی‎تا)، الغارات، تهران: انجمن آثار ملی.

    8. حسن‎پور، اکبر، «مدل عملی برای رهبری خدمتگذار»، تدبیر، سال پانزدهم، ص153.

    9. جوادی آملی، عبدالله (1377)، شریعت در آینه معرفت، قم: اسراء .

    10. حرعاملى، محمد‎بن‎الحسن (1403ق)، وسائل الشیعه الى تحصیل مسائل الشریعة، تهران: کتاب‎فروشى اسلامیه.

    11. خامنه ای، سید علی (1379)، پایگاه اطلاع رسانی مقام معظم رهبری .

    12. خسروپناه، عبدالحسین (1390)، «الگوی حکمی‎−اجتهادی علوم انسانی»، جاویدان خرد، ش19، ص53.

    13. الخویی، سیدابوالقاسم (1409)، مصباح‎الاصول، تقریر السیدمحمد سرور الواعذالحسینی، قم: مکتب الداوری.

    14. خویی، حبیب‎الله بن محمدهاشم (۱۴۲۹ق، ۲۰۰۸م(، منهاج البراعه شرح نهج‎البلاغه، بیروت: چاپ علی عاشور.

    15. راغب‎اصفهانی، حسین‎بن‎محمد (بی‎تا)، المفردات فی غریب‎القران، تهران: المکتبه المرتضویه.

    16. شفیعی، عباس (1396)، رویکرد اسلامی‎ به مدیریت رفتار سازمانی در سطح سازمان، قم: پژوهشگاه حوزه ودانشگاه.

    17. شیخ صدوق، محمد بن علی ‎بن حسین ‎بن بابویه (1404ق)، من لایحضره الفقیه، قم: مؤسسه النشر الاسلامی.

    18. صدر، محمدباقر (1411ق)، اقتصادنا، بیروت: دارالتعارف للمطبوعات.

    19. طباطبایی، سیدمحمدحسین (1364)، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه،.

    20. طبری، محمدابن‎جریر (1346)، تاریخ الرسل و الملوک، بیروت: روائع التراث العربی.

    21. علی‎پور،مهدی و سیدحمیدرضا حسنی (1389)، پارادایم اجتهادی دانش دینی، قم: انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

    22. قرشی، علی‎اکبر (1375)، قاموس قرآن، تهران: دارالکتب الاسلامیه.

    23. کلینی، محمدبن‎یعقوب، اصول کافی، تهران: اهل‎البیت.

    24. مجلسی، محمدباقر (1423ق)، بحارالانوارالجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهارb، بیروت: دارالاضواء.

    25. محقق حلی، شیخ نجم‎الدین (1403)، معارج الاصول، تحقیق محمدحسین رضوی، قم: مؤسسه آل‎البیت.

    26. مشکینی، علی (بی‎تا) )، اصطلاحات الاصول، قم: یاسر.

    27. مطهری، مرتضی (1380)، امامت و رهبری در اسلام، تهران: صدرا.

    28. مکارم شیرازی، ناصر (1362)، تفسیر نمونه، با همکاری جمعی از نویسندگان، تهران: دارالکتب الاسلامیه.

    29. مکارم شیرازی، ناصر (1390)، پیام امام امیرالمؤمنینj شرح تازه و جامعی بر نهج‎البلاغه، قم: انتشارات امام علی‎ابن‎ابیطالبj.

    30. Fry, L.W.(2005), “Toward a Theory Of Spritual Leadership”, The Leadership Quartery, Vol.14,

    1. 31.  Griseri, Paul (2002),Management knowledgei printed in Great Brirain, New york printic-hall.

    32. Koontz, Harold & Others (1990), Essencials of Management, New York, MC: Grow-Hill.

    33. L. Price, Terry (2003), “The ethics of authentic transformational leadership”, the leadership Quarterly, Vol 35, No4,  pp 22-35.

    34. Moorhead Gregory & Ricky w griffin (2001) organizational Behavior Boston .

    35. Robbins, P. Stephen, (1993), Orgenizational Behavior, Englewood, prentice-Hall.

    36. Robbins p Stephen & Judge .T im (2015) organizational behavior prentice hall in New Jersey.

    37. Schermerhorn, J. R, & Others (1997), Organizational Behavior, New York, John willey.

    38. Stoner, James & Edward Freeman (1992), Management Englewood Cliffs, Printic-Hall.

Methodology of Social Sciences and Humanities
Volume 27, Issue 109
March 2021
Pages 35-51

Files

Share

How to cite

Statistics