1
استاد دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس
2
دانشجوی کارشناسی ارشد معارف اسلامی و مدیریت دانشگاه امام صادق علیه السلام و پژوهشگر پژوهشکده سیاستپژوهش و مطالعات راهبردی حکمت
چکیده
رویکردهای سنتی به تحلیل خطمشی، بر استفاده از مدلهای سیستمی متمرکز بودهاند؛ اما رویکردهای جدید بر چندپارگی و خصلت سیاسی خطمشی تاکید دارند و بیش از آنکه بر روشهای علمی تاکید کنند، توجه خود را بر نقشآفرینان مختلف در فرآیند خطمشیگذاری معطوف میکنند. یکی از روشهای جدید مورد استفاده در این رویکرد جدید، تحلیل ذینفع است که نقشآفرینان دخیل در فرآیند خطمشی عمومی و همین طور میزان اثرگذاری آنها را به خوبی شناسایی و تحصیل میکند.
مدیران دولتی با استفاده از این روش میتوانند نقشآفرینان، نقش آنها و همچنین تعاملات ایشان را شناسایی کنند و در نتیجه به شناخت بهتری از بافت فعالیت خود دست مییابند. این شناخت افزون بر بالابردن درک خطمشیگذار و مدیران، میتواند احتمال موفقیت خطمشی را افزایش داده و در نحوه اجرای خطمشی نیز موثر باشد. این روش به صورت گسترده در مطالعات علوم سیاسی، توسعه و محیطی مورد استفاده قرار گرفته است و میتواند مطالعات خطمشی را ارتقا دهد. در این مقاله با تکیه بر ادبیات موجود در این حوزه، چیستی و چگونگی کاربرد این روش در خطمشیپژوهی تببین و تشریح شده است