درآمدی بر روش نظریه‌پردازی در جرم‌شناسی تلفیقی

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه علامه طبابایی (ره)

2 دانشجوی دکتری دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

مهم‏ترین موضوع مورد توجه جرم­ شناسی تلفیقی، کاربرد رویکرد تلفیق در نظریه­ پردازی جرم­ شناختی است. این رهیافت به دنبال آن است تا در پرتو توجه به مجموعه علل ارتکاب جرم (= رویکرد چند وجهی) از واقعیت پدیده مجرمانه ابهام‏ زدایی نموده، کاستی­‌های نظریه­‌های تک بعدی را جبران ساخته، ارایه کننده توصیفی جامع­‌تر از جرم باشد؛ امری که در پرتو آن نه تنها  اعتبار نظریه­‌ها افزایش می­‌یابد، بلکه تحول و پویایی جرم­‌شناسی را به همراه می­‌آورد. به­ رغم نقاط قوت نظریه­‌پردازی تلفیقی، پاره­‌ای از جرم­‌شناسان به دلایل گوناگون از جمله ابهام در روش ساخت، راهبرد ابطال را بر رویکرد تلفیق ترجیح داده، بر آن شدند که چون نظریه‏‌پردازی تلفیقی از روش مشخصی جهت ساخت نظریه تبعیت نمی­‌کند، از این رو در عمل، نظریه­‌هایی را با نام نظریه تلفیقی تولید نموده است که واجد ساختار مشخصی نبوده و بسته به سلیقه­ نظریه‏‌پرداز، واجد عنوان تلفیقی شده­‌اند. مقاله پیش رو با توجه به انتقاد مطرح شده تلاش می­‌کند ضمن گونه­‌شناسی نظریه­‌های تلفیقی و طبقه بندی آنها، الگویی را برای ساخت نظریه­‌های تلفیقی پیشنهاد دهد که در آن به هدف، سطح و نوع ساخت نظریه تلفیقی توجه می­‌شود و بر مبنای آن با تعیین گستره­ کاربرد(عام یا خاص)، سطح (خرد، میانه و کلان) و نوع ساخت نظریه (گزاره­ای یا مفهومی) نظریه تلفیقی ساخته می­‌شود

کلیدواژه‌ها


منابع
1-آربلاستر، انتونی (1391)، لیبرالیسم غرب، ظهور و سقوط، ترجمه عباس مخبر، چ 5، تهران: نشر مرکز.
2-آشوری، داریوش (1387)، پژوهشی درباره زبان و مدرنیت، تهران: نشر مرکز.
3-احمدی، بابک (1393)، معمای مدرنیته، تهران: نشر مرکز.
4-امین، سمیر (1389)، اروپامداری نظریه فرهنگی سرمایهداری مدرن، ترجمه موسی عنبری، چ 1، تهران: نشر علم.
5-باربور، ایان (1392)، دین و علم، ترجمه پیروز فطورچی، قم: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
6-بالاندیه، ژرژ (1374)، انسان‌شناسی سیاسی، ترجمه فاطمه گیوه‌چیان، تهران: آران.
7-بلاوت، جیمز موریس (1393)، غرب چگونه غرب شد، ترجمه مرتضی مداحی، تهران: سروش.
8-بیات، عبدالرسول و جمعی از نویسندگان (1381)، فرهنگ واژه‌ها، قم: موسسه اندیشه و فرهنگ دینی.
9-پازوکی، شهرام (1379)، «دکارت و مدرنیته»، فصلنامه فلسفی ضمیمه مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، س 1، ش1، ص171-179.
10-پنیکوک، الستر (1378)، «گفتمان‌های قیاس‌ناپذیر»، فصلنامه علوم سیاسی، ترجمه سیدعلی اصغر سلطانی، س2، ش4، ص118-157.
11-سعید، ادوارد (1383)، شرق­شناسی، ترجمه عبدالرحیم گواهی، چ 4، قم: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
12-سعید، بابی (1379)، هراس بنیادین: اروپامداری و ظهور اسلام­گرایی، ترجمه غلامرضا جمشیدی­ها و موسی عنبری، چ 1، تهران: دانشگاه تهران.
13-دالمایر، فرد (1384)، راه­های بدیل: فراسوی شرق‌شناسی و غرب‌شناسی، ترجمه فاطمه صادقی و نرگس تاجیک، چ 1، تهران: نشر پرسش.
14-دالمایر، فرد (1389)، شگفتی؟ قدرت جهانی و ناخرسندی از آن، به اهتمام دکتر منوچهری، چ 1، تهران، پژوهشکدۀ مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
15دریفوس، هیوبرت و پل رابینو (1376)، میشل فوکو فراسوی ساختگرایی و هرمنوتیک، ترجمه حسین بشیریه، تهران: نشر نی.
16-دیویس، تونی (1393)، اومانیسم، ترجمه عباس مخبر، تهران: نشر مرکز.
17-رحیم پورازغدی، حسن (1387)، پنج گفتار، تهران: طرحی برای فردا.
18-رندال، کالینز (1390)، جامعه‌شناسی فلسفه‌ها، ج1، ترجمه حسن چاوشیان، تهران: نشر اختران.
19-سلطانی، علی اصغر (1387)، قدرت، گفتمان، زبان، چ 2، تهران: نشر نی.
20-سوسور، فردیناندو (1378)، دوره زبانشناسی عمومی، ترجمه کوروش صفوی، تهران: هرمس.
21-شرابی، هشام (1380)، پدرسالاری جدید، ترجمه سید احمد موثقی، تهران: کویر.
22-عسکرى یزدى، علی (1381)، «شکّاکیت؛ نقدى بر ادلّهقم»، بوستان کتاب، به نقل از: دائره‏المعارف روتلیج.
23-فوکو، میشل (1378)، مراقبت و تنبیه، ترجمه نیکو سرخوش و افشین جهاندیده، چ 2، تهران: نشر نی.
24فیرحی، داوود (1378)، قدرت، دانش و مشروعیت در اسلام، چ1،  تهران: نشر نی.
25-کاپلستون، فردریک (1379)، دکارت(تاریخ فلسفه غرب)، ترجمه علی کرباسی‌زاده اصفهانی، چ 1، تهران: مدینه.
26-کچوئیان، حسین (1382)، فوکو و دیرینه­شناسی دانش، چ1، تهران: دانشگاه تهران.
27-گلشنی، مهدی (1390)، از علم سکولار تا علم دینی، چ4، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
 28-لاریجانی، محمدجواد (1386)، «حقوق بشر یک بحث تمام شده نیست»، بازتاب اندیشه، ش87، ص 71-72.
29-ملکیان، مصطفی (1381)، راهی به رهایی، جستارهایی درباره عقلانیت و معنویت، تهران: نگاه معاصر.
30-موحدابطحی، سیدمحمدتقی (1385)، «گزارشی از کارگاه آموزشی پارادایم‌های علوم انسانی»، حوزه و دانشگاه - روش‌شناسی علوم انسانی، س 12، ش 48، ص135-154.
31-مهدی‌زاده، سیدمحمد (1387)، رسانه‌ها و بازنمایی، تهران: دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها.
32-نوذری، حسینعلی (1380)، مدرنیته و مدرنیسم، تهران: نقش جهان.
33-هال، استوارت (1386)، غرب و بقیه: گفتمان و قدرت، ترجمه محمود متحد، چ 1، تهران: آگه.
34-هوارث، دیوید (1378)، گفتمان در دیوید مارش و جری استوکر، روش و نظریه در علوم سیاسی، امیرمحمد حاج یوسفی، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
35-یورگنسن، ماریان و لوئیز فیلیپس (1393)، نظریه و روش در تحلیل گفتمان، ترجمه هادی جلیلی، چ4، تهران: نشر نی.
 
36-Hayek, Friedrich August von (1991(, The Counter-revolution of Science: Studies on the Abuse of Reason, Liberty Fund Inc., U.S. ; New Ed edition.
37-Howarth. D. , (2000), Discourse. Buckingham, Open University Press.
38-Laclau, E., Mouffe, C., (1985), Hegmony and Socialist Strategy, Towards a Rradical Democratic Politics, London:Verso.
39-Wood, Michael (2006),EDWARD SAID, Proceedings of the American     PhilosophicalSociety, Philadelphia.