این مقاله با هدف زمینهسازی برای توسعة علوم اجتماعی اسلامی به طور عام و تأسیس الگویی برای جامعهشناسی اسلامی به طور خاص، به بررسی مهمترین مبانی روششناختی نظریهسازی در جامعهشناسی اسلامی با تطبیق بر حوزة جامعهشناسی خانواده میپردازد. محورهای مورد تأکید مقاله عبارتند از: بهرهگیری نظریۀ اسلامی در الگوی مورد نظر از روشهای اجتهادی، عقلی و تجربی به گونهای هماهنگ، پیروی این نظریه از هر دو نوع صورتبندی متداول در نظریههای جامعهشناختی، یعنی مجموعۀ قوانین و فرایندهای علّی، قرار داشتن این نظریه در زمرة نظریههای برد متوسط، تلفیق فردگرایی و کلگرایی روششناختی، بهکارگیری استراتژی قیاسی در ضمن یک الگوی ویژۀ متن- محور، اولویت داشتن ساخت مدل نظری و مدل هنجاری از میان انواع مدلها، ترجیح رویکرد عملیاتیسازی مفاهیم، استخراج فرضیههای مورد نیاز از گزارههای متون دینی به دو شیوة مستقیم و غیر مستقیم و در نهایت، رعایت معیارهای روششناسی اجتهادی از یک سو و معیارهای تأیید یا ابطال تجربی فرضیهها از سوی دیگر.
مهدوی, سید محمد صادق, & بستان (نجفی), حسین. (1391). مبانی روششناختی نظریهسازی در جامعهشناسی اسلامی با تطبیق بر جامعهشناسی خانواده. روش شناسی علوم انسانی, 18(71), 69-98.
MLA
سید محمد صادق مهدوی; حسین بستان (نجفی). "مبانی روششناختی نظریهسازی در جامعهشناسی اسلامی با تطبیق بر جامعهشناسی خانواده". روش شناسی علوم انسانی, 18, 71, 1391, 69-98.
HARVARD
مهدوی, سید محمد صادق, بستان (نجفی), حسین. (1391). 'مبانی روششناختی نظریهسازی در جامعهشناسی اسلامی با تطبیق بر جامعهشناسی خانواده', روش شناسی علوم انسانی, 18(71), pp. 69-98.
VANCOUVER
مهدوی, سید محمد صادق, بستان (نجفی), حسین. مبانی روششناختی نظریهسازی در جامعهشناسی اسلامی با تطبیق بر جامعهشناسی خانواده. روش شناسی علوم انسانی, 1391; 18(71): 69-98.