اقتدار دین در دوران معاصر منوط به کارآمدی آن در عرصههای مختلف علمی است و پرداختن به مسأله علم دینی به مثابه یکی از مباحث علوم انسانی از بنیادیترین مسائل جامعه و نظام اسلامی در ایران است. از این رو سیاستگذاری به منظور دستیابی به تولید علوم انسانی اسلامی، امری ضروری به نظر میرسد. تولید علم دینی مستلزم نیل به یک پارادایم دینی است و ایجاد یک پارادایم نیز نیازمند به ایجاد یک جامعه علمی است که باید برای نیل به آن سیاستگذاری کرد.
مراد از سیاستگذاری در این نوشتار، یک برنامهریزی میان مدت، شامل پارامترهای آسیبشناسی، بستر سازی، گزینش و تعیین اولویتهای آموزشی، پژوهشی و اجرایی، هدف گذاری و تدوین برنامههای دقیق و منسجمی برای اهداف مورد نظر است. دستیابی به مدلی مقبول و موجه در تبیین علم دینی با توجه به سنجش نظریههای موجود، جلوگیری از هرج و مرج روشی در پژوهشهای مربوط به علوم انسانی اسلامی، زمینهسازی برای شناخت، طراحی و تدوین سیاستگذاری و برای تولید علم دینی و مهیا شدن برای مدیریت درست پروژه تولید علم دینی در ساحتهای گوناگون علوم انسانی از اهداف این نوشتار است.
حسنی, سید حمیدرضا, & علیپور, مهدی. (1390). درآمدی بر سیاستپژوهی تولید علوم انسانی اسلامی؛ آسیبها و راهکارها. روش شناسی علوم انسانی, 18(70), 33-57.
MLA
سید حمیدرضا حسنی; مهدی علیپور. "درآمدی بر سیاستپژوهی تولید علوم انسانی اسلامی؛ آسیبها و راهکارها". روش شناسی علوم انسانی, 18, 70, 1390, 33-57.
HARVARD
حسنی, سید حمیدرضا, علیپور, مهدی. (1390). 'درآمدی بر سیاستپژوهی تولید علوم انسانی اسلامی؛ آسیبها و راهکارها', روش شناسی علوم انسانی, 18(70), pp. 33-57.
VANCOUVER
حسنی, سید حمیدرضا, علیپور, مهدی. درآمدی بر سیاستپژوهی تولید علوم انسانی اسلامی؛ آسیبها و راهکارها. روش شناسی علوم انسانی, 1390; 18(70): 33-57.