چکیده
پژوهش کیفی فرصت مناسبی برای گسترش قلمرو بررسی‌های روان‌شناختی به حوزه‌هایی که قابل کمّی‌سازی نیست، فراهم می‌آورد؛ اما چالش‌های خاصی را نیز در مورد موضوع معیارهای ارزیابی پژوهش همانند اعتبار و روایی پیش می‌کشد. به‌طور کلی، پژوهشگران کیفی به معیارهای پژوهشگران کمّی به هنگام ارزیابی آثارشان معترضند و آنها را رد می‌کنند. این معیارها شامل روایی، اعتبار و تعمیم‌پذیری است. این مقاله تلاش می‌کند با ملاحظه مفهوم رویکرد و تأثیر آن بر موضوع علم، از معیارهای اثبات‌گرایی سنتی درباره اعتبار، پایایی و تعمیم‌پذیری فاصله گرفته‌اند و به ارایه صورت‌بندی متفاوتی از این مفاهیم که با پژوهش کیفی همخوانی داشته باشد بپردازد. به نظر می‌رسد برای پژوهش‌های کیفی، قضاوت درباره‌ی درستی فرایند پژوهش و کیفیت محصول نهایی مستلزم معیارهای ارزیابی کاملاً متفاوتی است.
)