مردم‌نگاری، هم به‌عنوان شیوة جمع‌آوری اطلاعات (انواع مشاهده)، هم به عنوان یک روش تحقیق (مجموعة نگرش کیفی و تحلیلی نسبت به یک موضوع تحقیق خاص) و هم به‌عنوان یک نظریه (مجموعة نظام خاصی که یک موضوع را در چهارچوب آن بتوان تحقیق کرد) مطرح است. این روش بیش‌تر در رشتة انسان‌شناسی و در روش‌های کیفی رشته‌های علوم اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از این روش در مورد تعدادی از موضوع‌ها که با ابزاری مانند پرسش‌نامه یا حتی مصاحبه‌های مستقیم امکان‌پذیر نمی‌باشد، به پژوهشگر امکان می‌دهد تا موضوع را بسیار عمیق و دقیق شناسایی کند. این شناختِ موضوع اعم از مثبت (بررسی مراسم ازدواج) یا منفی (بررسی مراحل اعتیاد) برای جامعه مفید خواهد بود.
)