مقاله ى حاضر نگاه و رویکردى بیرونى (معرفت درجه ى دوّم) بر پدیده ى تاریخى عاشورا دارد. ابتدا مقدمه اى کوتاه در بیان مفهوم تبیین تاریخى و انواع آن (قانونمند، عقلانى و روایى) ذکر مى شود و در ادامه به پیشینه ى تبیین تاریخى پدیده عاشورا نظر دارد و با گزینش متونى تحلیلى در حوزه ى تاریخ نگارىِ پدیده ى عاشورا، آنها را از لحاظ تبیین هاى قانونمند، عقلانى و روایى مورد ارزیابى وبررسى قرار داده، به شواهد و مصادیقى از انواع تبیین هاى به کار رفته در آنها اشاره مى کند و در پایان به ضرورت توجه جدى مورّخان فعلى به کاربرد تبیین هاى تاریخى در تحلیل پدیده هاى تاریخى خصوصاً تاریخ عاشورا تأکید دارد.
)