بررسى مفهوم شناختى واژه تربیت و تعیین مرز آن با واژه هایى چون تلقین، القاء و آموزش اولین گام براى تحلیل مفهوم «تربیت» است. در این مقاله پژوهشگر کوشیده است ضمن بررسى واژه هاى فوق، مفاهیم زیربنایى انسان شناختىِ تربیت دینى همچون فطرت مدارى و متربى محورى که از جمله ى اولین شاخص هاى جداکننده تربیت اسلامى از سایر انواع تربیت است، را تبیین نماید. روش تحقیق مورد استفاده، تحلیل محتوایى برخى از آیات قرآن و دسته اى از روایات رسیده از معصومین(ع) با رویکردى تربیتى ـ توصیفى بوده است. یافته هاى این پژوهش اگرچه اولیه اند اما شاید بتوانند افق هاى تازه ترى را پیش روى پژوهش گران تعلیم و تربیت بگشاید و آنان را به مناطق فراغ و یا حوزه هاى بکر و دست نخورده این حوزه رهنمون گردد. حلقه ى بعدى این نوشتار، بازشناسى و کاوش در برخى از ویژگى هاى روش شناختى در عرصه ى آموزش و پرورش با رویکردى نظرى و در بستر منابع دینى است.
)