روایت کنشی قدیمی است که هنوز هم در سراسر جامعه مدرن در هزاران شکل از رمان گرفته تا بازی‌های رایانه‌ای نمود یافته است. در عین حال هنوز حوزه تحقیق روایی از نوین‌ترین رویکردهای پژوهشی است. از این‌رو به سرعت در حال تحول می‌باشد. این مقاله به بررسی شکل نو ظهوری از تحقیق روایتی، به‌عنوان روایت در جایگاه پژوهش (NAR) می‌پردازد. ابتدا به بررسی فرم آشنای تحقیق روایتی می‌پردازیم که تحقیق در جایگاه روایت (RAN) است و بر مبنای ابزار پژوهش استاندارد (به‌عنوان مثال، مصاحبه‌ها، مجلات ...)، و بر پایه مشارکت جمعی و تجارب شرکت‌کنندگان به طریق ترکیب روایی طراحی شده است. در ادامه آن را از نظر اشاعه و مخاطب، جمع‌آوری داده‌ها و تحلیل، بیانیه هدف و تم بررسی می‌کنیم. دررویکرد روایت در جایگاه پژوهش (NAR) زبان و شکل روایت، ذهنیت و تعمیم و معیارهای ارزیابی بررسی می‌شود. در مقابل RAN که فرایند ترکیب روایت، ثانویه است و مشارکت جمعی در پژوهش بسیار حیاتی است، در NAR روند ترکیب روایت به‌عنوان مهم‌ترین ابزار مقدماتی جمع‌آوری دانش است و بر تشریک مساعی شرکت‌کنندگان تکیه نمی‌کند. مقاله حاضر به کاوش در معیارهای بدیلی که برای پژوهشگران روایتی مطرح شده‌اند پرداخته و در کل، برخی توافق‌ها و همپوشی‌ها بین این معیار‌ها دیده می‌شوند
)