سه نگرش در تعلیم و تربیت اسلامى وجود دارد. در نگرش نخست تعلیم و تربیت اسلامى به منزله نظامى توصیفى است که از طریق بررسى آثار دانشمندان مسلمان مى توان بدان دست یافت. در نگرش دوم، نظامى استنباطى است که بر اساس آن، مى توان با استفاده از متون دینى براى همه مسائل تعلیم و تربیت، پاسخى فراهم آورد. در نگرش سوم، تعلیم و تربیت اسلامى به منزله نظامى استنباطى ـ تأسیسى تلقى شده است که در آن برخى مسائل و مباحثِ مربوط به تعلیم و تربیت از متون اسلامى استخراج مى شود و دسترسى به برخى موارد دیگر بر اساس روشهاى تجربى و پیش فرض هاى دینى، انجام مى گیرد. در این نوشتار سعى برآن است که با عنایت به مطالب فوق، بااشاره اى کوتاه به ماهیت و تاریخچه تعلیم و تربیت اسلامى به منزله رشته اى دانشگاهى، روشهاى تحقیق و دستاوردهاى آن نیز مورد بررسى قرار گیرد.
)