استادیار گروه فلسفه و کلام پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
چکیده
مهم‌ترین ـ اگر نگوییم تنها ـ منبع معرفتی عرفان نظری، به عنوان نظامی هستی‌شناختی مکاشفات عرفانی است، که از نظر عرفا دریچه‌ای به سوی حقیقت هستی می‌گشاید و ما را مستقیماً با آن مواجه و یا یکی می‌سازد. یکی از دستاویزهای مهم مخالفان عرفان در نفی واقع‌نمایی معرفتی مکاشفات عرفانی، وجود اختلاف و ناسازگاری میان مضمون معرفتی این مکاشفات است که منجر به طرح دعاوی گوناگون و متعارض از سوی عرفا شده است (چالش دعاوی متعارض). این مقاله می‌کوشد با تبیین:
1. تفاوت در درجات مکاشفات (اختلاف طولی)؛
2. تنوع در مکاشفات (اختلاف عرضی)؛
3. خطا در فهم و دریافت مکاشفات؛
4. آمیزش مکاشفة راستین با مکاشفه‌نما؛
5. نارسایی در گزارش مکاشفه.
به عنوان خاستگاه‌های اصلی وجود اختلاف و ناسازگاری در نگاه نخست میان دعاوی عرفا، روش صحیح رفع تعارض میان مکاشفات عرفانی را ارائه دهد.
)